Het monster van de Cueva Capilar
Na de mooie maar intensieve ervaringen van gisteren bereidden we ons vandaag voor op twee ontspannende duiken. Onze duikschool had echter andere ideeën. Blijkbaar waren ze overtuigd geraakt van onze vaardigheden en mochten we nog een stapje extremer.
De eerste duik zouden weer naar Monta Lava gaan, waar we al eerder waren geweest. Maar dit keer zouden we een stuk dieper gaan, tot ruim 35 meter, om zo de kans krijgen de merkwaardige zand-alen van dichtbij te zien, die hier in grote getale voorkomen.
De omstandigheden waren ons vandaag een stuk minder gunstig gezind. De regen kwam met bakken uit de hemel! Gelukkig hadden we daar eenmaal onder water geen last meer van.
Toen we op de juiste diepte waren, zagen we de alen. Ze zijn zeer angstig en zodra je iets te dichtbij komt schieten ze het zand in. Het was daarom moeilijk om ze goed vast te leggen. Maar het was een merkwaardig gezicht, een grasveld van vreemde vissen die uit de zeebodem kwamen.
Langzaam zwommen we terug naar de kant waarbij we op geringere diepte ook nog veel moois zagen, zoals deze rupsachtige vuurworm.
En een aanzienlijke school geel gekleurde zeebrasems zwom aan ons voorbij.
De middagduik was zo mogelijk nog uitdagender. We zouden nu de Cueva Capilar in gaan: een grot van zo’n 80 meter in de kust, geheel onder water. Het zou er pikkedonker zijn, daarom kregen we een zaklamp mee.
Na enkele minuten in de open zee doemde de grot voor ons op. Het was best vreemd om het zwarte gat binnen te zwemmen zonder dat er een einde in zicht was. We hadden veel profijt van de zaklampen om zo onze weg door de duisternis te kunnen vinden.
Aan het einde van de grot was het mogelijk om naar boven te gaan en even echte lucht te ademen. Hier bleven we een paar minuten om rond te kijken en op adem te komen. Vervolgens zwommen we de grot weer uit, maar dat ging niet zomaar!
Zoals in elke grot zat ook hier een monster verscholen, tussen de stenen zat een enorme, vijandige murene. (kijk linksboven in het filmpje) De slangachtige vis had het duidelijk niet goed met ons voor. We bleven daarom maar op respectabele afstand.
Het eind van de grot kwam nu gelukkig in zicht. Ondanks onze ervaringen in de Cenotes van Mexico was het toch wel weer een beleving en het trotseren van de regenachtige omstandigheden meer dan waard.
Ons duikavontuur zit er nu op, in verband met de opgebouwde stikstof die ons lichaam nog moet verlaten voordat we huiswaarts vliegen, kunnen we morgen niet het water in. Dit laatste dagje benutten we dan ook maar om met een huurauto het eiland te verkennen en een beetje bij te komen van alle belevenissen.
Duiken, Reisverslag | Jeroen September 22, 2010
Door Herma, September 22, 2010 @ 7:38 pm
Hoi Jer,
Zo’n murene kun je inderdaad beter uit de buurt blijven of snoepjes meenemen.
Door Annemarie, September 22, 2010 @ 7:54 pm
Hey hoi,
nou dat zit er best uit als een monster. Maar met een grote boog omheen zwemmen.
Spannend avontuur de grot, maar goed dat ik het van tevoren niet wist!
Veel plezier en tot snel
Dikke kus
Door Bowie, September 23, 2010 @ 9:47 am
Maar Jeroon, Misschien werd de Murene boos omdat je zijn naam consequent verkeert spelt?
Door Macc Maverick, September 23, 2010 @ 11:10 am
Nou moe, ga je op vakantie, wordt je nog verbannen naar het zwarte gat.
Goeie prestaties weer mannen, ik zie jullie wel weer als jullie een beetje opgedroogd zijn.
Door Jeroen Derwort, September 23, 2010 @ 1:58 pm
Hey Bow, goed punt. Ik zou ook boos worden als ik consequent Juroen genoemd zou worden… ga ik gelijk aanpassen. 🙂
Door Bowie, September 24, 2010 @ 11:08 am
Haha! Kom maar naar lekker huis, das veel gezelliger 😉